Παρέμβαση στα Mikel για την εργατική δολοφονία

Την Παρασκευή 24/3 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση έξω από τα Mikel της Καμάρας, της Εγνατίας και της Αγίας Σοφίας, με αφορμή την εργατική δολοφονία του 22 ντελιβερά.

 

 

 

 

 

Το κείμενο που μοιράστηκε:

Δεν είμαστε αναλώσιμοι εργαζόμενοι Είμαστε οργανωμένοι και αποφασισμένοι

Δεν αποδεχόμαστε το ρόλο που έχουν επιβάλει στην τάξη μας, τα αφεντικά και η κάθε εξουσία, ως απλά τα πιόνια που κινούν τις «μηχανές» που τους παράγουν κέρδος. Δεν έχουμε σκοπό να αποτελέσουμε τη φθηνή εργατική δύναμη που αδιαμαρτύρητα δουλεύει για 432 ή 495 ευρώ, συνήθως ανασφάλιστα ή με ένα ένσημο την εβδομάδα και με πίεση για μεγαλύτερη απόδοση. Αν προσθέσουμε και τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας που αποτελούν μακροπρόθεσμα κίνδυνο για την υγεία μας αλλά και την εντατικοποίηση που απειλεί τις ζωές μας άμεσα με πολλά εργατικά ατυχήματα και αρκετά θανατηφόρα τότε καταλαβαίνουμε πως δεν μας παίρνει για άλλη υποχώρηση.

Την Παρασκευή 10 Μάρτη, χάνει τη μάχη για τη ζωή ο 22χρονος, που δούλευε ως διανομέας στο κατάστημα της επιχείρησης «Mikel» στον Κολωνό της Αθήνας. Ο εργαζόμενος είχε τραυματιστεί σοβαρά την Πέμπτη 2 Μάρτη στη βάρδια του, και νοσηλευόταν μέχρι τις 10/3 σε κρίσιμη κατάσταση, αλλά δυστυχώς υπέκυψε στα τραύματα του. O θάνατος του 22χρόνου εργαζόμενου δεν αποτελεί απλά ένα εργατικό ατύχημα ή μια «άτυχη στιγμή», αλλά μία ακόμα εργοδοτική δολοφονία στο βωμό του κέρδους των αφεντικών, που έρχεται να προστεθεί στη μεγάλη λίστα των καταγεγραμμένων και μη εργατικών “ατυχημάτων”. Μόλις πριν 3μήνες, έπεσε νεκρή εργαζόμενη από έκρηξη στα Everest και ένας διανομέας στη Speedex. Μέτρα υγιεινής και ασφάλειας αποτελούν περιττό κόστος για τα αφεντικά, ενώ οι συνθήκες μεγάλης εντατικοποίησης και απασχόλησης σε δύο ή τρία πόστα ταυτόχρονα αποτελούν τον κανόνα.

Τα γεγονότα και οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους για το αν είναι τυχαία ή προμελετημένα αυτά που αποκαλούνται ως εργατικά ατυχήματα. Τα «εργατικά ατυχήματα» στο Μετρό και στο Τιτάν λίγο παλιότερα (καθώς και το θανατηφόρο ατύχημα εν ώρα εργασίας στο Μετρό Θεσσαλονίκης πριν μια εβδομάδα) , τα αμέτρητα θανατηφόρα στα εργοστάσια της ΔΕΗ σε Πτολεμαΐδα και Κοζάνη, το πιο πρόσφατο πολύνεκρο στα Ελληνικά Πετρέλαια, οι δεκάδες θάνατοι εργαζόμενων ετήσια, αλλά και τα περίπου 35 χιλιάδες σύνολο το χρόνο (με ακρωτηριασμούς ή μόνιμες βλάβες στην υγεία) αποδεικνύουν πως οι ζωές μας για αφεντικά και το κράτος αξίζουν λιγότερο από τα κέρδη τους και την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς.

Είναι σημαντικό ως εργαζόμενοι να καταλάβουμε πως απέναντι στην εκμετάλλευση και την επισφάλεια δεν είμαστε μόνοι. Η μόνη επιλογή που έχουμε είναι να οργανωθούμε και να διεκδικήσουμε τα εργατικά μας συμφέροντα. Στα σωματεία μας και στις συνδικαλιστικές μας δομές με οριζόντιες διαδικασίες και μαχητική διάθεση.

 

Τα τρικάκια της παρέμβασης: